تنصیف دارایی زوج در زمان طلاق

  در برخی از عقدنامه ها شرط ضمن عقد وجود دارد مبنی براینکه « هرگاه طلاق بنابه درخواست زوجه نباشد و طبق تشخیص دادگاه تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سو ءاخلاق و رفتار وی نبوده  زوج موظف است تا نصف دارایی موجود خود را که در ایام زناشویی با او بدست آورده  یا معادل آن را طبق نظر داگاه بلاعوض به زوجه منتقل نماید» بنابراین، شروط لازم برای تنصیف اموال زوج عبارت است از:

1-طلاق به درخواست زوج باشد

2-ناشی از تخلف زن از وظایف زناشویی و سو معاشرت او نباشد

3-زوج اموال مذکور را در زمان زوجیت مشترک با همسرش بدست آورده باشد

4-معیار اموال موجود در زمان طلاق می باشد و نه قبل از آن.

حال چنانچه زوج متقاضی طلاق باشد زوجه به عنوان خوانده دعوای طلاق باید صورت اموال شوهر را به دادگاه اعلام کند و زوج تکلیفی به معرفی اموال خود به دادگاه  ندارد. دادگاه نیز مکلف است ابتدا مالکیت زوج بر اموال مذکور را احراز نماید و سپس حکم به تنصیف دارایی صادر کند.از این رو، دادگاه نمی تواند بطور کلی و مبهم مبادرت به محکومیت زوج به انتقال نصف دارایی وی به زوجه نماید.

 علاوه براین، در شرط ضمن عقد مذکور در بالا، باتوجه به عبارت "تا نصف دارایی موجود" و "طبق نظر دادگاه" این برداشت می شود که دادگاه الزامی ندارد که دقیقاً حکم به انتقال "نصف اموال" را ( و نه کمتر و نه بیشتر به ) به زوجه صادر نماید بلکه می تواند تا نصف اموال زوج را به نفع زوجه صادر کند. به بیان ساده تر در شرط ضمن عقد مذکور «سقف»  مشخص است و نباید بیش از نصف اموال زوج باشد ولی «کف»  مشخص نبوده و به صلاحدید دادگاه واگذار شده است.