عقد موقت ازدواجی است که هم شرع و هم قانون مدنی به آن پرداخته و آن را جایز دانسته‌اند.
قانون مدنی در ماده ۱۱۲۰ می‌گوید: عقد ازدواج به فسخ منحل می‌شود و مواد ۱۱۲۱ و ۱۱۲۵ قانون مدنی نیز که عیوب فسخ را بیان می‌کند بین عقد دائم و موقت فرقی قائل نیست.
مطابق ماده ۱۱۲۰ قانون مدنی، عقد ازدواج به فسخ یا به طلاق یا به بذل مدت در عقد انقطاع منحل می‌شود و با توجه به‌مقتضای عقد منقطع، عقد ازدواج موقت به انقضای مدت و یا بذل مدت و مرگ و یا موت فرضی منحل می‌شود. با این ترتیب با توجه به اطلاق ماده ۱۱۲۱ قانون مدنی به نظر می‌رسد جنون هر یک از زوجین به‌شرط استقرار چه در عقد دائم و چه در عقد منقطع از موجبات حق فسخ ازدواج است.
اخذ اجازه از دادگاه برای ازدواج موقت برای مردان متأهل لازم است. در غیراینصورت دفاتر ازدواج نمی توانند ازدواج موقت (صیغه) مردان متأهل را ثبت نمایند.
((نظریه مشورتی؛ اداره حقوقی قوه قضاییه))
شماره نظریه: 7/92/2293
تاریخ نظریه: 1393/12/3
--------------
"الزام قانونی زوجین، به ثبت ازدواج موقت در موارد سه گانه مذکور در ماده 21 قانون حمایت خانواده، مصوب اسفند ماه 1391؛ نافی لزوم اخذ اجازه مرد متأهل، برای ازدواج دوم اعم از موقت یا دایم موضوع ماده 16 قانون حمایت خانواده، مصوب 1353 نمی باشد.
بنابراین، ثبت ازدواج موقت مرد متأهل در موارد یاد شده فوق، مستلزم اخذ اجازه دادگاه است."