محدوده اختیار زوجه در تعیین محل سکونت مشترک: شهر یا محله و خیابان؟

  ماده 1114 قانون مدنی مقرر می دارد « زن باید در منزلی که شوهر تعیین می کند سکنی نماید مگر اینکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد». ازاین رو سوالی که مطرح می شود اینکه آیا این اختیار تعیین منزل به زوجه که اغلب در سند ازدواج درج می شود ناظر به تعیین شهر است یا علاوه بر تعیین شهر شامل محله یا خیابان نیز می گردد؟ 

در پاسخ می توان  قائل به دو نظر شد: نظر اول   با توجه به اینکه تعیین منزل توسط زن اطلاق دارد یعنی اجازه تعیین منزل مقید به قیدی نیست  لذا  محدوده اختیار زن علاوه بر تعیین شهر، محله و خیابان را نیز دربرمیگیرد. نظر دوم:  با توجه به اینکه اصل در تعیین منزل ، انتحاب آن با شوهر است و در عرف جامعه ایرانی نیز زوج منزل مشترک را انتخاب می کند و تعیین آن توسط زوجه امری خلاف قاعده (منظور از قاعده یعنی انتخاب منزل از سوی شوهر) است و در جایی که در مجرای محدوده استثناء شک شود باید به قدر متیقن آن اکتفا کرد پس تعیین منزل توسط زوجه ناظر به تعیین شهر است و منصرف از تعیین محله و خیابان می باشد.

با در نظر داشتن دو نظر مذکور که هریک دارای استدالال و قوت می باشد ولیکن بنظر می رسد نظر دوم دارای قوت بیشتری است و محدوده اختیار زن ناظر به تعیین شهر می باشد و منصرف از تعیین محله و خیابان است مگر اینکه نسبت به آن (تعیین محله و خیابان ) در شرط فی مابین تصریح شده باشد.