چکیده:
صرف زندگی کردن در منزل پدرشوهر مانع مشروع تمکین محسوب نمی‌شود مگر اینکه زوجه اثبات کند که زندگی در منزل پدرشوهر موجب مخاطره یا عسر و حرج وی است.
تاریخ رای نهایی: 1392/09/27 شماره رای نهایی: 9209970220201575
رای بدوی
با استعانت از خداوند متعال در خصوص دادخواست
م.ر. فرزند م. به‌طرفیت ز.م. فرزند م. به خواسته تقاضای الزام خوانده به تمکین و بدین
شرح خواهان توضیح داده است : که اینجانب با خوانده در بهمن سال 1390 ازدواج نموده‌ام
و همسرم
لازمه تمکین زوجه از زوج مهیا بودن محل سکنی است و تا این شرط تحقق نیابد الزام به تمکین فاقد وجاهت است.
مرجع صدور: شعبه 40 دادگاه تجدید نظر استان تهران
رای بدوی
در خصوص دادخواست ع.م. فرزند م. با وکالت آقای ی.خ. به‌طرفیت خانم م.ت.
فرزند الف. به خواسته تمکین با عنایت به محتویات پرونده و کپی سند نکاحیه وجود علقه
زوجیت دائم فی‌مابین طرفین به سبب عقد نکاح دائم محرز و مسلم میباشد در مورد خواسته
با توجه به اظهارات وکیل خواهان در دادگاه به شرح صورت‌جلسه مورخه 01/03/1392 عدم حضور
خوانده در دادگاه با وصف ابلاغ قانونی به استناد ماده 1102 قانون مدنی به‌محض وقوع
عقد و استقرار رابطه زوجیت حقوق و تکالیف زوجین در برابر یکدیگر قرار می‌گیرد
از آثار و نتایج ازدواج پدید آمدن حقوق و تکالیف زوجین نسبت به یکدیگر است. از جمله این حقوق و تکالیف تمکین عام و خاص زوجه از شوهرش میباشد منظور از تمکین عام یعنی با توجه به ریاست شوهر بر خانواده ، زن در منزل مشترک زندگی و از شوهرش تبعیت کند و منظور از تمکین خاص برقراری روابط جنسی می باشد. با وجود این، تمکین زوجه از زوج دارای شرایط و الزاماتی است که باید از سوی زوج زعایت شده باشد از جمله تهیه کردن مسکن مناسب برای زندگی مشترک توسط زوج و عدم خوف و ترس جانی زوجه از همسرش. براین اساس اگر زوجه خوف جانی داشته باشد شوهر نمی تواند الزام همسرش را برای تمکین عام و خاص بخواهد. اما این خوف باید معقول و برای دادگاه محرز باشد و صرف ادعای زوجه به خوف جانی، بدون متکی بودن این ادعا به ادله و دلایل قابل اطمینان، برای دادگاه قابل قبول نخواهد بود. بعنوان مثال وجود حکم قطعی مشعر بر ضرب و جرح عمدی زوجه توسط زوج بیانگر صحت ادعای زوجه مبنی بر خوف جانی بوده و دادگاه نمی تواند در این صورت حکم بر الزام زوجه به تمکین از شوهرش صادر نماید در نتیجه در این گونه موارد دعوی زوج رد خواهد شد.